Rozpoczęcie sezonu skałkowego to dla każdego wspinacza prawdziwe święto. Niektórzy tak tęsknią za wiosną, że już późną zimą lustrują dolinki w poszukiwaniu jej oznak, ale przekaz od bociana zawarty w lodowatych podmuchach wiatru przeszywających wysłużoną puchówkę wciąż jest jasny: Nie ma głupich, jeszcze nie wracam.
Popraw swoją technikę!
Słabe dogięcie i palce, nędzna psycha, cienka wydymka. Tak najczęściej tłumaczymy spektakularny lot spod łańcucha, albo notoryczne ześlizgiwanie się ze stopni w kobylańskich przewieszeniach. Mało kto przyznaje, że brakuje mu techniki, czyli innymi słowy rusza się jak wóz z węglem. Dla odmiany można posłuchać o „męskich patentach” i że nogi są po to, żeby je wypuszczać w powietrze.
Sean McColl dla Mysticlimb
Prowadzenie, bouldering i wspinaczka na czas to trzy dyscypliny, w których rozgrywa się zawody we wspinaczce sportowej. Osiągnięcie światowego poziomu w którejkolwiek z tych kategorii to olbrzymi sukces. Rozmawiam dziś z trzykrotnym Mistrzem Świata w rankingu łączącym wyniki ze wszystkich trzech, ośmiokrotnym Mistrzem Kanady, trzykrotnym zwycięzcą zawodów Adidas Rockstars i czterokrotnym zwycięzcą pojedynczych zawodów Pucharu Świata (bouldering i prowadzenie).
Strach przed lataniem
Przesiadka z wędki na wspinanie z dołem jest dla większości z nas źródłem mniejszego lub (częściej) większego stresu. W niejednym przypadku, nawet po wielu latach, lęk przed lataniem nie chce się odczepić i robi za dodatkowy balast podczas każdego przejścia. Obawa przed odpadnięciem hamuje postępy, jest źródłem frustracji, a niejednokrotnie powoduje stopniowe oddalanie się od wspinania.
Bloco Masters 2016
„Koniec, koniec, koniec!” – usłyszałem z głośników zbierając się do kupy po finezyjnej bańce, którą właśnie po raz pierwszy skleiłem. Pięć godzin wspinaczkowej frajdy skumulowało się w tym jednym przechwycie i w ułamku sekundy dotarło do mnie euforyczne uczucie szczęścia, które niezawodnie pojawia się w podobnych momentach.
Zdrowe odżywianie dziś – opowiada dietetyk Paweł Grochowalski
Mało w nas dziś dociekliwości. Bo i po co podważać, negować, zaprzeczać i dopytywać, skoro cała wiedza świata jest nam podawana na tacy. A przynajmniej tak naiwnie myślimy. Już nie uczymy się na błędach – możemy ich przecież wszystkich uniknąć, mając gotowe przepisy na wszystko dostępne na wyciągnięcie ręki, a właściwie kciuka (czasem myślę, że gdyby nie wspinaczka, to więcej palców bym nie potrzebował). Wierzymy „naukowcom” i „ekspertom”, będącym w rzeczywistości wyspecjalizowanymi sprzedawcami i ignorujemy własne przekonania pozwalając wtłaczać sobie cudze.